sözcükleriyle filizlenen, gecelerce ekrandan ekrana sevgi dalgalariyla yogunlasan,internetin gücünü bilmeyenlerin hep sasiracaklari can cana sevgiler doguran,hatta bazen ekrani paylasmaktan yasami paylasmaya tasinan, ve ne yazik ki bazen de kirici sözlerle, hakaretlerle, küfürlerle sonlaniveren dostluklarimiz..

Ilk önce Lübnanli Sair ve Düsünür Halil Cibran'in sözlerini paylasmak istedim sizlerle :

Her gece, ertesi sabah ise gitmeyi ve dünya nimetlerine bekçilik etmeyi herseyin üstünde tutan gündüzcüler uykuya daldiktan sonra meydan gececilere kalir, Ve internet dostluklari, ayni frekansi paylasan insanlarin, gecenin bu dingin ve özgür ortaminda,ekran basinda birbirlerini "farketmeleri" ile baslar..

Öncelikle yanliz olmadiklarini sevinçle farkederler, ezici çogunluga ragmen televizyonda maç ya da karate filmi seyretmediklerinde de normal olduklarini dogrulayan birileriyle tanisirlar...Bu çok heyecan vericidir.... Yasanmakta olan yalnizlik, paylasima dönüsmeye baslar...Düsünceler, kitaplar, siirler, felsefi eserler, sevgi, her sey paylasilir zamanla, duygusalliklar yasanir... Romantizm, hatta sevgi ve ask.. Fakat...... yavastan sahiplenmeler de baslar....

Hosça vakit geçirmek amaciyla baslanan bir muhabbet, bazilari için yavas yavas anlamsiz bir azaba dönüsür...

Cibranin "dostluk" konusundaki yazisindan alintilarla devam edelim isterseniz :

Duygusalliga gereksinim duyan, ama çesitli nedenlerle bunu bulamayan dostlarimiz, tam bulduklarini sandiklarinda yine üzülmüslerdir, ve yine basa dönülmüstür...

O aksam web'de bir arastirma yapmak, ya da yeni bir web sayfasi hazirlama isteginde olmak, bir baska dostla muhabbete ihtiyaç duymak, farkli bir frekansta ve farkli kisilerle felsefi bir tartismaya girmek, ya da online yardimlasmak, ya da bir programin nasil kullanilacagi konusunda fikir alisverisi yapmak istediklerinde, bir önceki aksamda demir atmis kalmis bir dostun sahiplenme duygusu olayin keyfini kaçirir genellikle....

Internet dostlugu, bogucu bir sahiplenme arzusundan zarar görmeye baslar ve sonunda basladigi gibi hizla biter... Kendimizi "en özel" hissetmeden rahata erisemeyen egolarimiz tüm güzel duygulari hizla ve hirsla emer,sömürür ve herseyi olmayi umudettigi dostunun hiçbir seyi olamadan öylece kaliverir..

Oysa hizla paylasilacak seylerin sonuna gelmek ve kendini tekrarlamak yerine, dostlugu zamana yaymak ve sabirli olmak , dinlemesini bilmek, dostlugu yasatabilir, ona zenginlik ve derinlik verebilir..